Wielu Polaków mieszkających w UK to osoby samozatrudnione (self-employed). I chociaż pracują na wyspach w różnym charakterze (przeważają budowlańcy, hydraulicy, kierowcy, itp.) to mają jedną rzecz wspólną – nie wpłacają pieniędzy na prywatną emeryturę.
Ostatnio pisałem o prywatnej emeryturze dyrektorów firm Ltd, ale w tym tygodniu chciałem się skupić na osobach samozatrudnionych. Wśród moich znajomych jest kilka takich osób i gdy rozmawiamy na ten emerytur, okazuje się, że praktycznie nikt, nie myśli o prywatnej emeryturze.
Osoby młode najczęściej nie wiedzą, czy zatrzymają się w UK na dłużej i oczywiście mają jeszcze tak daleko do emerytury, że ich zdaniem nie ma sensu się tym zajmować.
Osoby starsze odrobinę się niepokoją swoją przyszłą sytuacją finansową, ale albo są nieufne i boją się stracić pieniądze, albo nie wiedzą jak zabrać się do tego od strony technicznej. Na przykład nie wiedzą jakie konto otworzyć, jaki fundusz kupić, w co konkretnie zainwestować. I właśnie dla takich osób jest ten wpis
Liczę jednak, że artykułem ty zachęcę do poszukania jakiegoś dobrego rozwiązania. Finansowanie prywatnej emerytury nie musi być wielką, ryzykowną inwestycją.
Można zacząć od inwestycji niewielkich kwot (minimalna kwota w rozwiązaniu, które opiszę, wynosi £100 miesięcznie) i po kilku miesiącach sprawdzić co się dzieje z naszymi pieniędzmi i na tej podstawie podjąć dalsze decyzje (zmienić inwestowaną kwotę, przerwać finansowanie emerytury, itp.)
Zanim zacznę, szybko opiszę sytuację, w której osoba samozatrudniona w UK nie skorzysta z tej opcji i nie sfinansuje prywatnej emerytury. W takiej sytuacji jedynym świadczeniem, do którego będzie uprawniona, jest państwowa emerytura, tzw. State pension.
Państwowa emerytura w UK (State pension)
Aktualnie pełna państwowa emerytura w UK wynosi £175.20 co tydzień, czyli jest na umiarkowanym poziome. Musimy jednak pamiętać o dwóch ważnych aspektach z nią związanych.
Przede wszystkim jest to kwota, która otrzymamy jeśli mamy pełną emeryturę, czyli odprowadzaliśmy składki przez 35 lat. Wiele osób nie opłaci składek tak długo i w rezultacie otrzyma niższą emeryturę. O ile się nie mylę, każdy rok płaconych składek daje nam około £5 tygodniowo. Jeżeli więc ktoś przepracuje 25 lat, otrzyma tylko £125 tygodniowo. Takich osób w UK mieszka bardzo wiele.
Drugi problem z państwową emeryturą polega na tym, że będzie ona dostępna dopiero po osiągnięciu wieku emerytalnego, czyli 66-67 roku życia (nasz wiek emerytalny możemy sprawdzić na tej stronie).
Wątpię, czy osoby pracujące w budowlance będą chętnie pracować do 67 roku życia, ale jeśli zawczasu nie pomyślą o jakimś rozwiązaniu, nie będą miały wyboru. Poniżej kilka moich sugestii, co można w tej sytuacji zrobić.
Prywatna emerytura w UK (Personal pension SIPP)
Moim zdaniem bardzo dobrym rozwiązaniem jest wpłacanie części zarobionych pieniędzy na prywatną emeryturę SIPP. W zależności od produktu, który wybierzemy, nasze pieniądze będą inwestowane w różny sposób, ale w praktyce wiele środków z prywatnych emerytur trafia na giełdę. Oznacza to oczywiście, że istnieje ryzyko, że zwrot inwestycji będzie niższy niż zakładany, albo że w ogóle stracimy pieniądze.
Chcę, aby czytelnicy mieli świadomość ryzyka, ale z drugiej strony nie chcę ich też straszyć. Tak oczywiście, zdarzają się słabe okresy na giełdzie, a nawet większe „krachy”, ale historycznie wcześniej czy później po każdej korekcie przychodzi okres wzrostów. Innymi słowy, jeśli zainwestujemy nasze pieniądze na dłużej, powiedzmy powyżej 10 lat, jest duża szansa, że na tym zarobimy.
Druga kwestia, o której warto pamiętać to fakt, że wpłacając pieniądze na prywatną emeryturę, tracimy dostęp do swoich pieniędzy do momentu ukończenia 55 roku życia. Innymi słowy, jeśli ktoś za chwilę będzie potrzebować gotówki, to być może prywatna emerytura nie jest najlepszym rozwiązaniem (ale i tak zachęcam do wpłacania nawet niewielkich kwot).
Po osiągnięciu 55 roku życia możemy (ale nie musimy) wypłacić prywatną emeryturę. 25% całej kwoty możemy wypłacić bez płacenia podatku. Natomiast dalsze 75% będzie postrzegane jak zwykły dochód i od tej kwoty będzie naliczony zwykły podatek dochodowy. Na marginesie dodam, że lepszym rozwiązaniem jest wypłacanie niewielkiej części z 75% co rok, tak aby nie przekraczać kwoty wolnej od podatku i nie płacić żadnych podatków.
Najważniejsza sprawa. Wpłacając pieniądze na prywatną emeryturę, otrzymujemy od rządu bonus. Jest to tzw. tax relief i wynosi on 20%. Przykładowo, wpłacając na konto emerytalne £1,000 rząd dopłaci nam £250 i na koncie pojawi się £1,250 😀
Mam nadzieję, że zachęciłem Was przynajmniej do zastanowienia się nad tą kwestią. Poniżej, praktyczne informacje, jak możemy zacząć wpłacać na prywatną emeryturę.
Jaka firma?
Firma, na którą moim zdaniem warto zwrócić uwagę jest Vanguard. Od razu dodam, że nie otrzymuję od nich żadnych pieniędzy za reklamę :)
Vanguard, to duża amerykańska firma, która od kilku lat działa również w UK. Początkowo, można w niej było otworzyć konta ISA, Junior ISA i zwykły rachunek, ale od kilku miesięcy w ofercie pojawiła się prywatna emerytura SIPP.
Vanguard oferuje klientom dostęp do wielu funduszy inwestycyjnych i stosunkowo niskie opłaty za prowadzenie konta. Za prowadzenie konta zapłacimy 0.15% rocznej opłaty (nie więcej niż £375). Kupując dany fundusz, poniesiemy dodatkowe opłaty. Są one jednak bardzo umiarkowane i jedne z najniższych na rynku.
Jak wspomniałem, możemy zacząć od £100 miesięcznie. Maksymalnie na prywatną emeryturę w UK możemy wpłacić co roku 40,000.
Szczegółowe informacje o prywatnej emeryturze w UK SIPP, kwestiach podatkowych, ryzyku inwestycyjnym, wszystkich opłatach oraz możliwość otworzenia konta odnajdziecie na tej stronie: Vanguard Personal Pension (SIPP).
Jakie fundusze?
Okej, mamy już konto, ale w co inwestować? Moim zdaniem dobrym rozwiązaniem jest fundusz S&P 500 UCITS ETF (VUSA). W skład funduszy wchodzą duże amerykańskie spółki (Apple, Microsoft, Amazon, Tesla), opłata roczna za prowadzenie funduszy wynosi 0.07 %.
Jest to tzw. index fund, czyli fundusz podążający za całym rynkiem. Nie ma tutaj managera funduszu podejmującego decyzje, które akcje kupić. Akcje danych spółek są kupowane niejako z automatu, kupujemy fragment całego rynku.
Jak wspomniałem, możemy zainwestować minimum £100 miesięcznie i po jakimś czasie sprawdzić co się dzieje. Historycznie, S&P 500 dobrze sobie radzi, ale oczywiście są lepsze i gorsze okresy, kiedy wartość funduszu się zmniejsza (proszę sobie sprawdzić stosowne wykresy).
Jeśli ktoś z jakichś powodów nie jest przekonany do S&P 500, to może wziąć pod uwagę fundusze Life Strategy (opłata 0.22%).
W zależności od naszego stosunku do ryzyka i czasu inwestycji możemy wybrać ten lub inny fundusz. Fundusze są bardziej zdywersyfikowane i oferują melanż akcji i obligacji (np. LifeStrategy 60 zawiera 60% akcji i 40% obligacji). Powoduje to obniżenie ryzyka inwestycyjnego.
Szczegółowe informacje dotyczące wyboru poszczególnego funduszu odnajdziecie na tej stronie: LifeStrategy Funds.
Osobiście jakiś czas temu kupiłem LifeStrategy 80, jednak osiąga on słabsze rezultaty niż S&P 500.
Właściwie to wszystko na ten temat. Mam nadzieję, że ten artykuł Was zainteresował do zastanowienia się nad prywatną emeryturą w UK. Jak zawsze zachęcam do komentowania artykułu i zadawania pytań.
Zainteresowanym polecam również wszystkim nasz ogólny artykuł Emerytura w UK.